TIP VAN RUUD: Leonardo Radicchi quartet

Spanje, Portugal en Griekenland kwamen in deze rubriek al eens voorbij. Italië nog niet. Terwijl dit land toch een aantal succesvolle jazz musici op de kaart heeft staan. Denk aan Enrico Rava, Paolo Fresu en Stefano Bollani. En dan vergeet ik er nog een aantal.

De muzikant die ik dit keer aan jullie wil voorstellen heeft niet de status van de genoemde heren. Hij heeft daar nog tijd genoeg voor want is ook nog veel jonger. Ik heb het over de saxofonist Leonardo Radicchi. Hij heeft overigens al wel langer een samenwerking met de bekende Amerikaanse trombonist Robin Eubanks.

Dit jaar kwam van zijn nieuwe project, een klassieke kwartet bezetting met naast hem zelf muzikanten uit Italië en Schotland en Hongarije, het album The Matter of Time uit.

Leonardo Radicchi – Saxophone
Alan Benzie – Piano
Ferdinando Romano – Doublebass
Marton Juhasz – Drums

Bij het beluisteren hiervan kwam vanzelf het gevoel bij mij binnen van in een onbekommerde zuidelijke najaarsdag te zijn beland. Al is de invloed van de temperatuur in Nederland op dit moment daar misschien wel een beetje mede debet aan moet ik bekennen.
Afijn terug naar het onderwerp. Het album heeft iets vertrouwds in zich, waardoor het naar mijn mening een aangename luisterervaring is voor een breder publiek. Een nummer als Interlude geeft de associatie van wakker worden in de ochtend door een flauwe najaarszon die door je gordijn naar binnen piept. Conflated flirt dan weer met klassiek maar met de luchtigheid van een vrolijk huppelend kind dat buiten gaat spelen. Een ander nummer genaamd Rias Altas is veel meer temperamentvol met veel passie en power. Het is warmer geworden en de stad komt tot leven. Spaanse invloeden komen hier ook naar boven. Het spel van Radicchi doet me in dit nummer aan Chris Potter denken. Op andere momenten, in de meer relaxte stukken zoals Interlude en Postlude, heeft ie meer raakvlakken met de huidige Yuri Honing. En de prachtige bewerking van Wayne Shorters Nefertiti past helemaal in dit plaatje.

De ritme sectie heeft een degelijke ondersteunende rol terwijl de piano van Alan Benzie regelmatig meer op de voorgrond treedt. Hiermee wordt binnen diverse nummers melancholie aan het palet toegevoegd.

Leonardo Radicchi en zijn kompanen hebben met dit album 50 minuten veelzijdige muziek opgenomen die, zeker bij herhaalde beluistering,  zijn diepgang variatie en klankkleur  ten volle vrij geeft. Als een heerlijke vrije dag in de aangename najaarszon.

Tot de volgende maand.