DE TIP VAN RUUD!

Muzikaal talent komt uiteraard over de hele wereld voor. Vaak wordt in de bladen en tijdens festivals de nadruk gelegd op artiesten die de meest voorkomende instrumenten bespelen zoals gitaar, trompet, saxofoon of piano. Zie bijvoorbeeld de huidige vloedgolf aan piano trio’s die niet te stuiten lijkt. Ik word dan altijd extra alert wanneer ik lees over een artiest die iets heel anders bespeeld. Vooral wanneer blijkt dat hij of zij al een flink aantal jaren niet met de minsten heeft samengespeeld.

Manu Delago is de muzikant waar ik deze maand graag aandacht aan wil besteden. De Oostenrijker bespeelt, naast het meer gebruikelijke drumstel, namelijk hangdrum/handpan. De hangdrum is een van oorsprong Zwitsers instrument dat met de vingers bespeeld wordt. Zijn eerste kennismaking met het instrument gaat terug tot 2003 toen hij op 19-jarige leeftijd een voor hem onbekend instrument hoorde. Hij is dan al een begaafd drummer, accordeonist en pianist. Hij gaat er mee aan de slag en het blijkt een vruchtbaar beging van zijn professionele carrière als muzikant en componist.

Een filmpje op YouTube zorgt voor een sneeuwbal effect. De afgelopen 10 jaar heeft hij samengewerkt met Björk, Cinematic Orchestra, Ólafur Arnalds en Anouska Shankar.

Al in 2007 brengt hij zijn eerste album onder eigen naam uit. Voor zijn meest recente creatie vraag ik de aandacht. Circadian live, waarvan eerder in 2019 een studio versie uit kwam. Inspiratie voor het nieuwe album haalde Delago uit de rijkheid van de wereld van de slaap (met onder andere “The Moment I’m Still Awake”). Als toerende muzikant is slaapgebrek veeleer regel dan uitzondering. Reden genoeg ook om net daar inspiratie uit te putten, zo geeft de Oostenrijker te kennen. Met Circadian wil hij onder meer het slaapproces en vooral de eraan gekoppelde innerlijke beleving en vaak erg rijke verbeelding in klank uitdrukken.

Naast het exotische percussie instrument wordt een rijk palet aan klanken gecreëerd door toevoeging van blaas (sax, klarinet en fluit) en strijkinstrumenten (viool en cello) in combinatie met het gebruik van elektronica en synthesizers. Hierdoor ontstaan nummers vol ritme die aanzetten tot mee bewegen, maar je ook in een aangename trans kunnen brengen. Als ik dan toch een referentie mag noemen, dan denk ik aan Portico Quartet, maar ook de IJslandse band ADHD wanneer het om de sfeer en verstilling gaat.

Meer informatie vinden jullie op manudelago.com.

Ik wens jullie alvast een aangename luisterervaring met onderstaande links.

Er zijn nog enkele kaarten voor het concert van The Laughing Bastards zondagmiddag 15.00 uur bij Een Bunder Kunst in ’s Heer Arendskerke. Mis het niet!