TIP VAN RUUD: Michiel Stekelenburg

April doet wat ie wil is een bekend gezegde. Dat kan ook zomaar opgaan voor de muzikant die ik deze maand onder jullie aandacht wil brengen. De Nederlandse gitarist Michiel Stekelenburg.

Hij is geen onbekende in de Nederlandse moderne jazz scene. Zijn verleden ligt echter bij de hardrock. Na een jaar of tien in de rockscene actief te zijn geweest begon het bij hem te knagen. Als persoon en muzikant was hij verandert. Hij ging luisteren naar andere stijlen en sounds. Dit bracht hem op het pad van de jazz georiënteerde muziek. Hier kreeg hij, zoals hij zelf zegt, meer inspiratie en vrijheid van. Dit alles leidde in 2011 tot zijn eerste jazz met een rock randje album Hypnos. Een paar jaar later zag ik hem tijdens het North Sea Jazz Festival optreden. Zijn oorspronkelijke kwartet bevatte al bekende namen zoals Tom Beek (tenorsax), Guus Bakker (bas) en Pascal Vermeer (drums). Tijdens dat optreden, waarin het tweede album Layers (op één in de I-tunes jazzlijst) centraal stond, was de band geëvolueerd naar een kwintet. Muzikanten als Efraim Trujillo (tenorsax) en Jeroen van Vliet (piano) wilden inmiddels graag met hem werken. We hebben het dan over 2015. Op basis van dat optreden kocht ik de beide cd’s en ben hem sindsdien niet uit het oog verloren. Door omstandigheden kwam zijn derde album Onoda pas in 2022 uit. Met een kleinere samenstelling want een trio. Op alle drie deze platen handhaaft hij zijn eigen herkenbare warme harmonische geluid met hier en daar een scherp randje in dienst van de composities. Geen macho krachtpatserij en kijk mij eens snel kunnen spelen brij dus.

We maken een sprong naar 2024. In maart is zijn vierde album Catharsis op de markt gekomen. Een bijzonder werkstuk dat het waard is in de spotlights te zetten. Op het album is zijn band weer uitgebreid naar een septet met onderstaande samenstelling.

Jesse Schilderink – Sax
Tom Ridderbeekx – Trompet
Sam Thomas – Trombone
Michiel Stekelenburg – Gitaar
Sjoerd van Eijck – Piano
Thomas Pol – Bas
Jasper van Hulten – Drums

Zelf zegt Michiel over het nieuwe album “Het is meer dan een verzameling composities. Het is een zoektocht naar balans tussen mijn innerlijke wereld en de verwachtingen van de buitenwereld”. Hiermee wil hij muzikale vorm geven aan zijn identiteit als man in de huidige samenleving. Zijn gevoelige kant tegenover hoe de maatschappij de man ziet als stoer, sterk en dominant. Dit heeft hij vertaalt naar de negen stukken op het album.

Wanneer je met deze voorkennis naar de stukken gaat luisteren dan komt het album bij mij over als een reis door gevoelens en emoties uit heden en verleden. Soms heftig, dan weer kalm en meditatief. De drie blazers spelen hierbij een belangrijke rol. Met name doordat ze enkele stukken een haast orkestraal karakter geven. In andere stukken komt dan weer meer individualiteit naar boven. Het stuk Tempest is minder vloeiend, juist eerder chaotisch.

Precies zoals een worsteling met je eigen gevoelens soms kan zijn. De nummers komen overigens helemaal niet zwaar of ingewikkeld over. Eerder vaak lichtvoetig. Dit zorgt er mede voor dat het als één geheel weg luistert. Het album zal daarom naar mijn mening een breed publiek aanspreken. 

Met dit vierde album is Michiel Stekelenburg er in geslaagd om uitdrukking te geven aan, en zich open te stellen voor, zijn eigen gevoelens. Hij heeft dit verwerkt in een prachtig concept album dat niet voor niets Catharsis heet. De reis die hij heeft doorgemaakt vanaf zijn eerste plaat, waarmee hij in het diepe stapte als jong beginnend jazzgitarist tot een zeer volwassen gedurfd album dat Catharsis is.

Muzikale groet en graag tot volgende maand.

Graag ook nog even u aandacht voor een bijzonder concert van het Hermine Deurloo Trio zaterdag 13 april bij Porgy & Bess in Terneuzen.

https://porgyenbess.nl/details/?id=40873