Busch Trio brengt de luisteraar in hogere sferen

Jeanette Vergouwen-de Caluwe

Het Busch Trio verzorgde zaterdag 30 september 2023 in de Sint Jacobs kerk in Vlissingen een recital dat lang in het geheugen van de aanwezigen zal nazinderen. 

Violist Mathieu van Bellen, cellist Ori Epstein en pianist Omri Epstein spreken dezelfde muzikale taal. De drie musici streven perfectie na en spelen bezield en vanuit het hart. Die eenheid is in de laatste jaren verder gegroeid, de voelbare spanning die zij in hun interpretatie brengen, wordt steeds sterker. Dit trio brengt de luisteraar in hogere sferen.

In het Trio in Bes van Mozart KV 502 zijn de drie partijen gelijkwaardig, met een speciale rol voor de piano. Ori Epstein fraseerde prachtig in het Allegro en wisselde forse accenten af met lyrische lijnen, de cadens klonk briljant. Hij speelde op de juiste dominerende wijze waardoor hij de strijkers stimuleerde en tevens stijlvol begeleidde. In het langzame middendeel werden het thema en de twee variaties op een subtiele- en vooral poëtische manier gebracht. De strijkers gaven thema en variaties een extra emotionele lading. In het Allegretto duelleerden de strijkers en de piano op een krachtige manier en samen sloten zij met een knap en virtuoos gespeelde coda af. 

Hoe anders klonk het extraverte Allegro con brio van het Pianotrio in B (Gassenhauer) van Beethoven.  Dit vereist niet alleen virtuositeit maar ook subtiliteit, De pianopartij werd gebracht alsof het de humuslaag was van waaruit de melodielijnen van de strijkers opbloeiden. In het Adagio bracht cellist Ori Epstein cantabile een prachtige melodie, die daarna door viool en piano werd herhaald, boeiend en expressief. Het slotdeel is typisch Beethoven. Een thema (uit de opera L’Amor marinaro van Wiegl) met negen variaties. Eenvoudige variaties die transparant werden gespeeld, de negende variatie in canonvorm blonk uit. Het Busch Trio wist de spanning goed vast te houden en de interpretatie was levendig en perfect in balans.

Het Pianotrio in a van Ravel is een werk waarin Baskische folklore is verwerkt, de stijl is afwisselend: van opgeruimd tot en met raffinement en weemoedigheid. In het openingsdeel Modéré, voegde violist Mathieu van Bellen in zijn interpretatie van het tweede thema, een soort slaaplied, een extra dimensie toe. In Pantoum werd de dialoog tussen de strijkers en de piano extra in de verf gezet. De karaktertrekken van kwaadaardigheid, romantiek en expressiviteit, kwamen haarfijn uit. In het langzame deel Passacaglia, waarin de drie instrumenten om beurten het thema brengen, werd duidelijk dat deze drie musici spelen vanuit één groot hart, en met een eensgezinde intense energie, Dit werd mooi geëtaleerd in het slotdeel vol speciale klankkleuren. 

Dit werk staat, samen met het Pianotrio nr. 2 in e van Sjostakovitsj, op de cd die net is verschenen. Beide werken zijn geschreven aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Het Busch Trio promoot deze cd tijdens een minitour. Na Vlissingen nog maandag 2 en woensdag 4 oktober in het Concertgebouw in Amsterdam, aanvang 20.15 uur.

Het was dus niet verwonderlijk dat het tweede deel uit het Trio van Sjostakovitsj als toegift werd gespeeld. Een uitzinnige dans die door de drie musici spectaculair, virtuoos en wervelend werd vertolkt met een oplopende spanning die bijna explodeerde op het einde. 

De cd is een aanschaf meer dan waard. Van harte aanbevolen.