Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
TIP VAN RUUD: Jussi Reijonen
Lezers van deze nieuwsbrief, waarin ik muziek aan jullie voor wil stellen die mij op één of andere manier raakt, is het misschien opgevallen dat ik regelmatig aandacht besteed aan muzikanten die aan vermenging van diverse stijlen en soorten muziek doen. Met name de combinatie improvisatie met klassiek en/of wereldmuziek spreekt mij vaak aan. Rembrandt Frerichs, een tijd geleden als tip voorbij gekomen, en recenter in oktober dit jaar Hans Lüdemann zijn voorbeelden hiervan. Deze maand ga ik naar het uiterste noorden van Finland, Fins Lapland om precies te zijn. Althans daar is de muzikant geboren die ik aan jullie wil voorstellen Jussi Reijonen is een gitarist en oud speler die in zijn jeugd niet alleen in Finland maar ook in het Midden-Oosten en Oost Afrika heeft gewoond. Een groot deel van zijn volwassen leven bracht hij echter door in de VS. Al de culturen die hij onderwijl heeft opgesnoven verwerkt hij in zijn composities en op de bühne. Veelal speelde hij in bands van anderen, maar nu heeft hij zijn ideeën vorm gegeven op het nieuwe tweede album Three Seconds. Het is ruim negen jaar geleden dat zijn veel geprezen debuut UN uit kwam. Sindsdien kreeg hij te maken met een creatieve crisis van bijna 10 jaar waarin er geen nieuwe composities uit zijn pen vloeiden. Dit was deels door persoonlijke omstandigheden. Frappant genoeg zorgde Covid er voor dat hij weer kon focussen op ideeën die hij in de loop der jaren had gekregen. En zoals hij zelf zegt: eindelijk begon er langzaam weer creativiteit te stromen dat resulteerde in nieuwe nummers. Samen met zijn 8 Kompanen, die uit zo diverse landen als Jordanië, Palestina, Turkije, Japan en de VS komen, heeft hij deze verwerkt in een album vol variatie met rijkdom aan klankkleuren en sferen. Het album bestaat uit een vijfdelige suite waarbij de onderliggende delen een eigen subtitel hebben.
Met z’n negenen:
JASON PALMER: trompet, bugel
BULUT GÜLEN: trombone
LAYTH SIDIQ: viool
NASEEM ALATRASH: cello
UTAR ARTUN: micro tonale piano
KYLE MILES: fretloze en staande bas
KEITA OGAWA: percussie
VANCIL COOPER: drums
JUSSI REIJONEN: fretloze en gefrette elektrische gitaar, klassieke gitaar en ud
vormen ze een klein orkest met een verscheidenheid aan instrumenten en een overvloed aan ervaring. Herbie Hancock, Roy Haynes, Simon Shaheen, Danilo Pérez, Terence Blanchard, Snarky Puppy en Yo-Yo Ma zijn de top muzikanten waarmee de heren zoal hebben opgetreden en/of op wiens platen ze hebben meegespeeld. Samen zorgen ze voor een album met nummers variërend tussen orkestraal, Arabisch, Noord-Afrikaans en westerse gitaar muziek. Dit alles overgoten met een saus van klassieke “kamer” muziek. Soms wordt het wat heftiger. De diversiteit van samenspel tussen de verschillende instrumenten is echter altijd in balans en zeker niet chaotisch. In één woord uitgedrukt zou ik zeggen dat het album harmonie ademt. Beeldende muziek die ook de bezoekers van de klassieke concerten van Muziek Podium Zeeland zal kunnen boeien.
Dit album kunt u tijdens het kerstdiner goed draaien of, naar gelang de voorkeur, streamen. De drie wijzen kwamen tenslotte ook uit het oosten. Een voorproefje vindt u hieronder.
Rest mij iedereen een boeiend muzikaal 2023 te wensen, maar bovenal een goede gezondheid en veel plezier.
Tot volgend jaar.
Reactie toevoegen