Virtuoos en heerlijk ontspannend recital

Jeanette Vergouwen-de Caluwe

Terwijl velen dit weekend in de ban waren van belangrijke voetbalwedstrijden of de repetities voor het Europees Songfestival, verzorgde zaterdag 10 mei in de Sint Jacobskerk in Vlissingen het Brunsvik String Trio en gitarist Izhar Elias een recital waarin de muziek van vioolvirtuoos Nicoló Paganini centraal stond.
Het was een kamermuziekconcert vol afwisseling met steeds een andere instrumentale bezetting, verschillende muziekstijlen en vooral een hommage aan duivelskunstenaar Paganini. Muziek die ontspanning bracht en de luisteraar een heerlijk gevoel gaf. De liefde voor musiceren kwam duidelijk over en de aartsmoeilijke passages werden bijzonder knap vertolkt.
Het Strijktrio nr. 3 in A opus 14 van Luigi Boccherini was een prima introductie naar de muziek van Paganini. Echt een klassieke compositie waarin de cello een volwaardige partij speelde. Opvallend was de mooie midden-klank in het rustige Largo en het Menuet klonk fris en dansant. Het Trio met de vele grillige loopjes contrasteerde goed.
De vertolking van Paganini’s Cappricio nr. 13 (hij schreef 24 Capriccio’s die virtuoos zijn en een erg goede technische vaardigheid vereisen van de uitvoerder) was een huzarenstukje. Met vele tempo-afwisselingen, glissando’s, korte nootjes en spetterende streken was het een muzikaal vuurwerk.
Paganini schreef gelegenheidswerken voor verschillende bezettingen. Het Terzetto concertante schreef hij voor gitaar, altviool en cello. Het was geweldig om de gitaar als begeleidings- en als solo-instrument te horen. Dit werk is een serieuze compositie met enkele frivoliteiten. Zo klonk het Menuet met trio fris en sprankelend en het Adagio echt romantisch. De Valtz a Rondo was interessant door de vele herhalingen en de instrumentale variaties. Alle vier de instrumenten kwamen afwisselend aan bod.
Na de pauze bespeelde Elias een originele (kleinere) gitaar uit de periode van Paganini. De klank is slanker en heel helder. Het is geweldig om dit instrument te horen zonder die soms oorverdovende versterkingen. Elke toon kwam ten volle uit en Elias overtuigde met ingenieuze begeleidingspartijen én als solist.
De Sonata Concertata voor altviool en gitaar met een echt klassieke driedelige vorm, begon geanimeerd en dansant, het middendeel kreeg een gevoelige en expressieve invulling en het slotdeel werd dynamisch en glansrijk gebracht.
De twee korte gitaar Capriccio’s (nr. 9 en 2) van Luigi Legnani, tijdgenoot van Paganini, zijn technisch vrij moeilijk. Ze werden knap en met emotie gespeeld.
Quartetto 15 van Paganini bood de musici de kans om hun techniek te etaleren. De vele virtuoze passages, de afwisseling en het vertellende karakter kwamen goed over. Gewoon heerlijke romantische muziek die rust en ontspanning brengt.
Deze avond was voor muziekliefhebbers een soort oase. Maar jammer genoeg is het mogelijk dat het binnenkort een Fata Morgana wordt. Terwijl er miljoenen besteed worden aan grote evenementen, sport e.a. zaken, wordt de cultuur langzaam maar zeker gewurgd. De subsidies worden geminimaliseerd en op nationaal en provinciaal vlak liefst volledig geschrapt. Waarom? Ik gun ieder zijn plezier in wat dan ook, maar een liquidatie van de kunst en cultuur gaat mij echt te ver.