Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
Adembenemend mooi concert met Orthodoxe koormuziek
Het concert Trisagion (driemaal heilig) door jonge musici (Gezellen) en ervaren vocalisten (Meesters) dat zaterdag 22 februari 2025 plaatsvond in de Sint Jacobskerk in Vlissingen, was een geweldige ervaring. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Vorig jaar schreef ik dat het optreden van de Meesters en Gezellen bijna volmaakt was, ja zelfs bovenmenselijk knap. Toen raadde ik aan dat dit concert voor amateurkoristen DE kans was om te ervaren wat het is om de perfectie na te streven. Vorig jaar hoorden de muziekliefhebbers koormuziek uit Noorwegen. Deze keer Orthodoxe koormuziek van Ruottinen, Kalinnikov, Stravinsky, Pärt, Komitas Vardapet, Schnittke, Tsjaikovski en Syrische en Aramese kerkgezangen.
Dat Muziek Podium Zeeland (MPZ) ervoor zorgt dat dit concert in Vlissingen wordt gegeven is prijzenswaardig. Vlissingen staat toch maar mooi tussen grote steden als Amsterdam, Nijmegen, Leiden en Utrecht.
Het optreden is een megareclame voor de samenzang. De Gezellen zijn geen ‘leerlingen’ die zich nog alle vaardigheden eigen moeten maken; het zijn jonge mensen die een passie bezitten voor muziek en die al verschillende diploma’s hebben behaald. Niet alleen zang, muziektheorie en/of koordirectie, nee, er zitten ook wetenschappers, filosofen en kenners van Oude Muziek tussen. De Meesters zijn dit jaar leden van Cappella Amsterdam en de muzikaal leider is Daniel Reuss. Conclusie: het neusje van de zalm.
Voor de Gezellen is dit een fantastisch project (opgericht door Geert Berghs in 2011). De jonge zangers krijgen de kans om zich te ontwikkelen en hun carrière uit te bouwen in professionele kamerkoren.
De liefde voor muziek straalt van deze musici af. Omdat ik de talen uit Oost-Europa niet machtig ben, verstond ik niets van de tekst (gelukkig bevat het programmaboekje een goede vertaling). Er werd uitstekend gearticuleerd en de emotie van de tekst kwam prima over.
Ik voelde stille bewondering, wat werd er zuiver en mooi gezongen. Wat een expressie en perfecte samenzang. Stuk voor stuk zangers die solo kunnen zingen maar alles opofferen om als groep een homogene koorklank te produceren met prachtige inkleuringen. Alles in volledige harmonie en met een perfecte ademondersteuning.
Laat ik een paar zaken benoemen: nooit hoor je een zanger boven de koorklank uitkomen, de persoonlijke vibrato’s zijn volledig afgestemd op elkaar en de inkleuringen en frasering zijn zo gaaf. Hoe prachtig en beheerst klonken de openbloeiende akkoorden van piano naar forte en terug. Hoe effectief waren de kleine soli en werkelijk adembenemend mooi was de aangehouden toon die de sopranen zongen aan het einde van het deel uit Kanon Pokajanen van Arvo Pärt. Die toon bleef nazinderen en ging tot op het bot.
Dat Daniel Reuss ook de zangers, die koordirectie hebben gevolgd, de kans gaf om enkele werken te dirigeren, de een heel sereen, de andere echt dynamisch, was echt interessant.
De hymnen van Komitas Vardapet klonken indrukwekkend, en dat gold ook voor de Boetepsalmen van Alfred Schnittke waarin de mooie balans opviel. Het slotlied: Cherubijnse hymne opus 41 nummer 6 van Tsjaikovski was een blijmoedig besluit van een gedenkwaardig concert. Driemaal dank.