TIP VAN RUUD: Petra Underuf kwartet

Hoewel de toekomst van MuziekPodiumZeeland ongewis is blijven Maurits en Ana voor nu stug doorgaan met het organiserenvan concerten. Helaas kon ik door vakantie de eerste resultaten van hun werk in september niet bijwonen. Maar ongetwijfeld zullen er weer muziekliefhebbers een bijzondere avond aan gehad hebben. Daarom is het ook onbegrijpelijk dat MPZ dreigt omte vallen. Cultuur en muziek in het bijzonder draagt juist bij aan een gezonde leefomgeving voor jong en oud.

Dat gezegd hebbende hoop ik middels mijn tips een kleine bijdrage te leveren aan het plezier dat mensen beleven aan het luisteren naar muziek. Ook ik blijf dus, zolang het kan, doorgaan.

Een tijdje geleden stuitte ik op de plaat die ik in deze maand onder jullie aandacht wil brengen. Het album is van de Sloveensevioliste Petra Underuf. Met haar kwartet maakte ze An Odd Time of Day.

Ik had nog nooit van haar gehoord. Ze blijkt een zeer onderlegd muzikant en componist. Op jonge leeftijd leerde ze al vioolspelen. Later, tijdens haar studie aan het conservatorium in Brno (Tsjechië), waar ze eerst overschakelde naar cello, kwam ze tot de conclusie dat alleen klassiek niet haar ding was. Dit hebben we al vaker gezien bij musici die inmiddels meer de jazz kant zijn opgegaan. In Klagenfurt (Oostenrijk) ging ze dan ook jazz en wereldmuziek studeren en pakte terug de viool als hoofd instrument op. Door haar studies, het volgen van workshops en samenwerking met muzikanten van allerlei pluimage heeft ze haar eigen stijl weten te ontwikkelen.

Inmiddels reist ze, met name in Europa en Azië, rond met het Wild String Trio en haar eigen kwartet. Verder schrijft ze muziek voor diverse andere groepen en big bands.

Al deze invloeden en ontwikkelingen ballen zich samen op dit debuut album An Odd Time of Day. Eerder bracht ze zelf al de EP On the Roof uit.

Er zit werkelijk van alles in de elf nummers. Haar afkomst, klassiek, swing, power, exotisch en krachtige improvisaties vanhaarzelf en haar medespelers, wiens namen mij tot nu niets zeiden, maar die wel allemaal klasse muzikanten zijn.

Petra Onderuf                          – viool

Rok Zalokar                              – piano

Luka Dobnikar                          – contrabas

Ales Zorec                                – drums

Jure Pukl                                  – sopraan saxofoon (5 en 10)

Gasper Selko                            – trompet (1, 7 en 9)

Trompet en viool beginnen het eerste nummer Cremm met een korte ritmische improvisatie. Hierna valt de band in met een rond vol geluid. Een soort begin van een avontuur dat in de rest van het nummer verder wordt uitgebouwd. Piano en viool nemen later de hoofdrol over. Een dynamisch nummer met een stuwende ritme sectie. Om het verhaal rond te maken sluiten trompet en viooldit nummer weer gezamenlijk af.

Dan volgt met Tanec een meer oosters getint nummer. Hier laat zich de veelzijdigheid van de viool mooi horen. Samenspel vanviool met eerst piano en vervolgens de bas creëert, na een sneller begin, wat rust om later weer te versnellen. Het jazz gevoel komt terug wanneer de piano de leidende rol overneemt.

Dete heet het derde nummer. Geen idee wat het betekent. Misschien heeft het iets met de sfeer te maken. Het tempo van de eerste nummers wordt getemperd. Er treedt een melancholische rust in. De band lijkt het voorgaande te laten bezinken en na tedenken over het vervolg. Viool en piano gaan “in overleg”.

Via een korte inleiding middels de bas gaat het vloeiend over in het nummer Resemblance. Waar in het eerste nummer trompet voor extra kleur zorgde, is het hier de sopraansax die deze rol over neemt. Er ontspint een gesprek tussen viool en saxondersteunt door de rest van de band. Ook hier lijkt het nummer een verhaal te vertellen. Het voelt afgerond wanneer het eindigt.

Julia’s Sunset, het volgende nummer, begint ook als het einde van de dag. Een dag die misschien niet zo vrolijk was. Althans zo komt het begin over. Maar al gauw lijkt het vooruitzicht van de avond Julia op te vrolijken. Dit wordt middels een krachtige, met veel tempo gespeelde piano solo uitgebeeld.

Later wordt dit nog versterkt door de power van de rest van de band, die de piano als het ware bijvalt. Beelden van een feest metdans doemen op. Zo eindigt de dag toch nog positief. In het slot komt Julia weer tot rust.

Dan volgt een nieuw hoofdstuk, een Next Chapter. De trompet neemt de extra klankkleur weer op zich. Een hoofdstuk om het voorgaande nog eens op een rijtje te zetten. Het tempo is rustig. Een harmonieus jazznummer dat me aan ouder werk van Jean-Luc Ponty doet denken.

Time of Day verklankt gevoelens van verlies lijkt het wel. Bedachtzame melancholische klanken van viool en piano.Terugdenken aan een overledene of aan een relatie die is geëindigd. Je wordt er stil van.

De rustige sfeer trekt door naar het volgende nummer Eleven. Echter niet met de zware lading van daarvoor. Het begin heeft een lome mediterraan sausje. Dit komt mede door een jaren 50 “Miles” trompet. Het ritme duo legt een lekker fundament neer waarover piano en later viool relaxt soleren. Ik dein vanzelf mee vanuit mijn luie stoel.

Daarna wordt er gewacht op ene M.K. De titel is dan ook Waiting for M.K. Ook dit nummer gaat richting 60er jaren Ponty. Nietéén van de spannendste nummers. Eerst viool en daarna sopraan sax soleren in het jazzy nummer om beurten. De rest van de band in een ondersteunende rol.

Het album sluit af met Positive. Een degelijk slot dat na een mid-tempo begin halverwege wat versneld.

Onderuf en kompanen hebben me ruim een uur een fijne luisterervaring gegeven. Op het eind wordt het wat minder spannend. Over het geheel genomen echter een prima album van een artiest die zeker meer aandacht verdient.

Hieronder een link naar haar bandcamp pagina. https://petraonderuf.bandcamp.com/album/an-odd-time-of-day

Deze keer tot slot nog een extra tip voor degenen die de concerten bij Een Bunder Kunst kunnen waarderen. Het Wild String trio,een tweede band van Petra Onderuf is ook het beluisteren waard. Terug te vinden op haar website https://wildstringstrio.wordpress.com

Ik zie jullie vast bij één van de volgende concerten van MPZ de komende paar maanden. Je weet nooit of het de laatste zijnen het zou zonde zijn als je ze gemist hebt. En natuurlijk tot volgende maand voor een nieuwe tip.