Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
TIP VAN RUUD: Gavin Harrison & Antoine Fafard
Wie had dat gedacht. Een vreemd begin als introductie van mijn maandelijkse tip misschien. Ik zal het verklaren. Naast mijn passie voor jazz in de breedste zin van het woord heb ik al veel langer interesse in muziek die men in de 70er jaren symfonische en later progressieve rock ging noemen. Een genre met vaak lange complexe nummers waarin veel dynamiek en verschillende maatsoorten het spannend maken. Bij diverse bands in dit genre komen ook blaasinstrumenten en instrumenten van oosterse afkomst voor. Kortom de veelzijdigheid die mij bij jazzmuziek ook zo aanspreekt.
Wat is er nu mooier als je tot de ontdekking komt dat één van de bekende en door mij zeer gewaardeerde drummers van bands als King Crimson, Porcupine Tree en The Pineapple Thief een album maakt dat een prachtige samensmelting van beide genres behelst. Gavin Harrison is zijn naam en hij doet dit samen met de Canadese bassist Antoine Fafard. Die laatste kende ik nog niet maar blijkt al meer dan twintig jaar instrumentale muziek te maken. Samen hebben ze het in juli uitgebrachte album Perpetual Mutations gemaakt. Het is hun tweede samenwerking na het album Chemical Reactions dat in 2020 uitkwam.
De veelzijdigheid van het gebodene op deze plaat blijkt al uit het uitgebreide instrumentarium dat is gebruikt.
Gavin Harrison: Drums & Marimba
Antoine Fafard: Electrische Bas en klassieke Gitaar
Jean-Pierre Zanella: Sopraan Saxofoon
Dale Devoe: Trombone en Trompet
Joasia Cieslak: Cello
Isodora Filipovic: Cello
Reinaldo Ocando: Marimba en Vibrafoon
Pier Luigi Salami: Piano en Rhodes
Tadeusz Palosz: Handpan en Log Drum
Ally Storch: Viool
Rodrigo Escalona: Hobo
Ik zou het dan ook eerder een jazz album met invloeden uit de progressieve rock willen noemen dan andersom. Geen jazzrock in de vorm van de oude bekende bands zoals Return to Forever of Weather Report. Eigentijds en spannend. En het niveau van de deelnemende musici staat buiten kijf.
In tegenstelling tot veel nummers in de progressieve rock is de lengte van de nummers op Perpetual Mutations eerder kort te noemen. De langste telt nog geen zes minuten. Variatie alom dat wel. Elk nummer heeft een eigen sfeer. Dit komt mede door verschillende instrumenten in de nummers meer op de voorgrond te plaatsen waardoor deze de sfeer in dat nummer sterk beïnvloeden. Een voorbeeld is de cello en de klassieke gitaar in het tweede nummer Deadpan Euphoria. Viool, vibrafoon en Marimba voeren vervolgens de boventoon in het nummer Vital Information 101. En wat een prachtige klank en sfeer geeft de hobo in Objective reality. Het duo Fafard Harrison is de rode draad op dit album met hun inventieve bas en drumwerk. Nergens wordt het echter krachtpatserij. De instrumentatie in de nummers creëert één geheel. In het nummer Spontaneous Plan lijkt het net of er een heel orkest aan het werk is met muziek voor een avonturenfilm. De negen nummers op dit album zijn daarmee heel verschillend maar toch een afgerond geheel. Erg knap!
Laat je niet afschrikken wanneer je geen fan bent van symfonische rock en luister via bovenstaande links naar enkele nummers van dit album. Je zult verrast worden door de veelzijdigheid in klankkleur en sfeer. Veel plezier.
Reactie toevoegen